ახალი ამბები

1968 წელს კრუგერ-თეიმერმა აჩვენა, თუ როგორ შეიძლება გამოყენებულ იქნას ფარმაკოკინეტიკური მოდელები დოზის ეფექტური რეჟიმების შესაქმნელად. ეს ბოლუსი, ელიმინაცია, გადაცემის (ფსონი) რეჟიმი შედგება:

ბოლუსის დოზა, რომელიც გამოითვლება ცენტრალური (სისხლის) განყოფილების შესავსებად,

მუდმივი განაკვეთის ინფუზია, რომელიც ტოლია ელიმინაციის მაჩვენებელთან,

ინფუზია, რომელიც ანაზღაურებს პერიფერიულ ქსოვილებში გადასვლას: [ექსპონენტურად შემცირების მაჩვენებელი]

ტრადიციული პრაქტიკა გულისხმობდა პროპოფოლისთვის ინფუზიის რეჟიმის გამოთვლას რობერტსის მეთოდით. 1.5 მგ/კგ დატვირთვის დოზას მოსდევს 10 მგ/კგ/საათში ინფუზია, რომელიც მცირდება 8 და 6 მგ/კგ/სთ სიჩქარით ათი წუთიანი ინტერვალებით.

ეფექტის საიტის მიზნობრივი

ძირითადი ეფექტებისაანესთეზიოინტრავენური აგენტები არის სედატიური და ჰიპნოტიკური ეფექტები და ის ადგილი, რომლის დროსაც პრეპარატი ახდენს ამ ეფექტებს, ეწოდება ეფექტის ადგილი ტვინით. სამწუხაროდ, კლინიკურ პრაქტიკაში შეუძლებელია ტვინის კონცენტრაციის გასაზომად [ეფექტის ადგილი]. მაშინაც კი, თუ ჩვენ შეგვიძლია გავზომოთ ტვინის პირდაპირი კონცენტრაცია, აუცილებელი იქნება იცოდეთ ზუსტი რეგიონალური კონცენტრაცია ან თუნდაც რეცეპტორების კონცენტრაცია, სადაც პრეპარატი ახდენს მის ეფექტს.

მუდმივი პროპოფოლის კონცენტრაციის მიღწევა

ქვემოთ მოყვანილი დიაგრამა ცხადყოფს ინფუზიის სიჩქარეს, რომელიც საჭიროა ექსპონენტურად შემცირების სიჩქარით, ბოლუსის დოზის შემდეგ, პროპოფოლის მყარი მდგომარეობის კონცენტრაციის შესანარჩუნებლად. ეს ასევე გვიჩვენებს სისხლსა და ეფექტის ადგილის კონცენტრაციას შორის.